poniedziałek, 30 sierpnia 2010

Minęło czasu mało-wiele...

...tak było w pewnej bajce. Minął niecały tydzień od ostatniej prezentacji ZIMY i oto jest już prawie polowa. Robi się ja wyjątkowo szybko i miło. Na razie nie zauważyłam błędów. Błędy są dla mnie czymś strasznym. Niby tylko ja je widzę, ale widzę je zawsze. Nawet po kilku latach wiem, że tu i tu coś zmieniłam, lub przesunęłam wzór.
Fanda kleci sweterek. Biały. Ładny. "Zrobi się. Poleży i się zrobi" powiedziała Fanda znad gazety.




I jeszcze piosneczka obśmiana w niejednym programie telewizyjnym tym razem w wykonaniu Taylora...

sobota, 28 sierpnia 2010

Książeczka odnaleziona

Kiedyś, dawno dawno temu, robiąc zakupy mulinkowe w malutkim sklepiku, dostałam książeczkę z wzorami serduszek. Oczywiście gdzieś ją schowałam i właśnie odnalazłam. Chyba na swoje nieszczęście, bo wzoru nieustannie mnie kuszą..... W swoich zbiorach tego typu książeczek mam kilka, ale żadna nie zachwyciła mnie aż tak.

wtorek, 24 sierpnia 2010

V Wystawa w Łodzi

Właśnie ostatnio rozmawiałyśmy z Fandą, że już niebawem powinni ustalić datę kolejnej wystawy w Łodzi i bum!

Do tej pory wzięłam udział dwukrotnie. Tym razem zastanawiam się, czy pokazać jedną jedyną zaplanowaną na tę okazję pracę. Uważam, że kwota 30 zł za uczestnictwo to stanowczo za dużo. OK. Wiadomo-organizatorom nie można nic zarzucić-do tej pory prace były pokazywane w sposób profesjonalny. Ktoś to wszystko musiał oprawić, ramy trzeba było dopasować ktoś spędzał godziny w pracy. Prace trzeba też odesłać-znaczki, koperty... To kosztuje. 
Jest tylko jedno ale.... Nie wszystkie prace zakwalifikują się do wystawy, a opłatę muszą uiścić wszyscy, którzy chcą spróbować. Pół biedy jeśli ktoś wystawia trzy prace-jego szanse na zakwalifikowanie rosną.  czyli ci co się nie zakwalifikują-finansują również tych zakwalifikowanych. 
Może opłata miała służyć też temu, żeby poziom wzrósł. Coraz więcej osób zajmuje się haftem, coraz większa konkurencja, coraz większa powtarzalność motywów.
Pewnie i tak się nie znam.

Ostatnio usłyszałam od pewnej pani, że takie krzyżyki to każdy głupi umie zrobić, decupage to według niej dopiero coś. Sama nie potrafi nic jak sama określiła ale doskonale umie wartościować. Sprawiła mi przykrość nie dlatego, że poczułam się głupia. Mnie nie ubliżyła. Same krzyżyki to faktycznie nic trudnego i w pewnym sensie jest to tylko odtwarzanie, a inne formy sztuki to tworzenie. 
Przykro mi bo nigdy nie twierdziłam , że jakaś forma artystycznego wyrazu to "nic takiego". Im więcej blogów odkrywam, tym bardziej się zachwycam. Połowy z tych rzeczy, które widzę nie potrafię zrobić. Nie mam też pojęcia ile pracy i wysiłku i czasu poświęconego potrzeba na ich wykonanie. Cóż, Pani wyraźnie lubi wszystko z góry osądzać i wartościować. 

W każdym razie doszłam do etapu, w którym zdałam sobie sprawę z tego, ze wyrosłam z rywalizacji. Jakiś czas temu rozważałam zamknięcie wszelkich moich blogów. Rezygnuję z konkursów-nie muszę brać w nich udziału. Nie muszę być najlepsza i pokazywać czegokolwiek. Nie muszę nic. Ale rozumiem, ze to fajna zabawa.
Osobiście za 30 zeta wolę kupić kilkanaście nowych kolorów mulinek albo oprawić którąś z prac.

niedziela, 22 sierpnia 2010

Zima 1

Tym razem zaczęłam robótkę zupełnie od innej strony. Wcześniejsze części zaczynałam od zrobienia narożnych ozdobników-brązowych, a potem wypełniałam przestrzenie kolorem ecru. Zajmowało to mnóstwo czasu, bo ozdobniki musiałam bardzo dokładnie wyliczać. Tym razem na rozpoczęcie na odwrót wpłynęło kilka czynników. 
Po pierwsze- kartka z wzorem po ponad rocznym używaniu jest już bardzo zniszczona. Nie pomogło podklejenie taśmą klejącą. Na przyszłość rozważałam laminowanie, ale po drugiej stronie tez jest wzór, poza tym trudno niszczyć wkładkę do gazety rozczłonkowując ją na kilkanaście kawałków.

Zorientowałam się ponadto, że linie siatki na  papierowym wzorze są niewidoczne, więc całe to kratkowanie na tkaninie na nic mi się zdało. Poprawic ich nie mogę ze względu na tasmę klejącą. 
Postanowiłam zacząć więc od koloru ecru ...i nie żałuję. Po kilku godzinach pracy mam juz tyle!

Pozostała jeszcze kwestia rozwiązania zagadki, dlaczego Mucha widział zimę w takich ciepłych barwach....ale o tym może w kolejnych postach.


sobota, 21 sierpnia 2010

Pani WIOSNA

Pani Wiosna nie ma jeszcze ust i jednej dłoni, ale już można ją sobie wyobrazić. Jest chyba najłatwiejszą z tych trzech części, która zaczęłam robić. Proponuję zacząć właśnie od niej. Kolorystyka też jest radosna, więc krzyżykowanie to sama przyjemność. Jeszcze troszkę pracy i będzie koniec.

piątek, 20 sierpnia 2010

PANI JESIEŃ skończona!

Uprzejmie donoszę, że po wielu trudach ukończyłam część drugą, czyli Panią Jesień. Alfons Mucha pewnie by się w grobie przewracał-tyle tam pomyłek, ale co tam.

czwartek, 19 sierpnia 2010

Sobotni upał

Sobota, 14 sierpnia, południe,
31 stopni Celcjusza
MelaMi jak zwykle mająca w zwyczaju postanowiła spędzić ten trudny czas po swojemu.
Zagrzebana, przytłoczona kocami, rozgrzana do czerwoności, ale szczęśliwa.

  P.S. Koc był jeszcze jeden, ale zadecydowałam, że to za dużo na jedną małą yorczkę. Nie wiem czy wiecie, że nie mówię Yorkshire Terrier, tylko Yorkshire TERROR...

czwartek, 12 sierpnia 2010

Pani JESIEŃ

Teraz robię Pania JESIEŃ. Zostało dosłownie kilkaniaście krzyzyków. Dziś mam juz tyle:

środa, 11 sierpnia 2010

Internetowa cisza

Internetowa cisza to u mnie po prostu brak internetu. Mam mnóstwo wolnego czasu. W związku z tym postanowiłam dokończyć niedokończone projekty.
Na pierwszy rzut do oprawy poszedł Kowboj i małe kotki.


Małym kotkom zabrakło wieszaczka. Wybrakowana ramka. jakoś trzeba będzie sobie poradzić.


Korzystając z internetu w pracy od czasu do czasu udaje mi się coś wstwaić.

Pani LATO

Skończyłam Panią Lato, którą o ile pamiętam rozpoczęłam haftować ponad rok temu. W sumie śmieszna rzecz, ale rok temu zniechęcały mnie wszelkie backstitche. Uznawałam to za rzecz nudną, monotonną  i pozbawioną czegoś co znazywam zasadniczym tworzeniem.
A teraz wszelkie robienie konturów bardzo mi pasuje. Kontury mogę haftować w każdych warunkach, nie wymagają wielkiegio skupienia.

Pani LAATO jest jedną z czterech dam, które postanowiłam zrobić. Właściwie postanowiłam zrobić trzy, ale Pani ZIMA bardzo mi się nie podobała. Dziś dojrzałam nawet do zimy.

Pani LAto przed oprawą wygląda tak: